Palce rąk pozwalają na identyfikację, a informacje, jakie zawierają to nie tylko linie papilarne, ale także wiele innych cennych informacji. Może to być zarówno ich kształt i wielkość, którą ogólnie można nazwać geometrią, ale nie tylko. Jedną z cech, którą do badań wykorzystują naukowcy, jest indeks 2D:4D i dziś właśnie na nim się skupimy.
Indeks 2D:4D to tajemniczo brzmiąca nazwa, ale oznacza po prostu stosunek długości palca wskazującego (2D) do długości palca serdecznego (4D). Badania wykazały, że jest to jedna z cech związanych z dymorfizmem płciowym, czyli różni się między kobietami i mężczyznami.
Płeć genetyczna warunkuje produkcję i aktywność hormonów płciowych. Już we wczesnym życiu płodowym androgeny stymulują rozwój cech charakterystycznych dla płci męskiej, natomiast estrogeny warunkują rozwój cech żeńskich. Przejawem dymorfizmu płciowego są m.in. różnice w budowie i proporcjach ciała.
Informacje o tym, że mężczyźni i kobiety wykazują zróżnicowanie pod względem proporcji długości palców rąk, ukazywały się już w drugiej połowie XIX w. Przeprowadzone badania na populacji niemieckiej i amerykańskiej wykazały, że mężczyźni mają częściej czwarty palec dłuższy od drugiego, a u kobiet jest odwrotnie. W dodatku wyniki współczesnych badań oparte na różnych populacjach potwierdzają tę tezę. Niektórzy naukowcy wskazują, że proporcje między 2 i 4 palcem, tak samo zresztą jak proporcje długości innych palców, kształtuje się już we wczesnym etapie ontogenezy, czyli w czasie rozwoju płodowego! Dzieje się tak pod wpływem czynnika genetycznego i hormonów płciowych.
Wyniki licznych badań wskazują, że indeks 2D:4D przyjmuje różne wartości, w zależności od strony ciała, a asymetria związana z tym wskaźnikiem jest zazwyczaj większa po prawej stronie ciała.
Przeprowadzono wiele badań dotyczących kwestii zróżnicowania stosunku długości 2 i 4 palca i jego powiązania z różnymi zachowaniami, a nawet ryzykiem wystąpienia niektórych chorób.
Niektóre z badań wskazują nawet na to, że indeks 2D:4D jest skorelowany z atrakcyjnością biologiczną i sukcesem reprodukcyjnym, czyli tym ile i czy mamy dzieci. C chociaż może się wydawać, że nie jest to synonim atrakcyjności, jednak biologicznie i ewolucyjnie to ważny wskaźnik skorelowany z atrakcyjnością – w końcu to, czy ktoś chciał mieć z kimś dzieci przez wiele lat było skorelowane z tym, czy jesteśmy atrakcyjni – w końcu nikt nie chce mieć dzieci z nieatrakcyjnym partnerem. Badania prowadzone w Anglii, Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech i w Polsce oraz na Jamajce pokazały, że kobiety zamężne mają większą wartość 2D:͘4D niż u kobiet niezamężnych.
Okazało się, że stosunek długości palca wskazującego do serdecznego jest także silnie związany z narażeniem na różne choroby, zachowaniami agresywnymi, a nawet z tendencją do podejmowania ryzykownych decyzji. Jednak ostatnio naukowcy zaczęli interesować się także jego zastosowaniem w dziedzinie kryminalistyki i antropologii sądowej, np. przez powiązanie agresji ze wskaźnikiem długości palców. Hönekopp i Watson prowadzili badania, w których wykazano negatywną relację pomiędzy agresją a wielkością wskaźnika 2D:͘4D. Z kolei w innych badaniach udowodniono, że długotrwałe działanie androgenów w okresie prenatalnym jest związane z występowaniem agresji u kobiet.
Inne badania, przeprowadzone przez przez Bailey’a i Hurd wykazały, że mężczyźni z niższym indeksem 2D:4D, czyli dłuższym palcem serdecznym w stosunku do palca wskazującego wykazywali większe skłonności do zachowań agresywnych.
Badania pokazują, że istnieje korelacja między indeksem 2D:4D a cechami fizycznymi, np. płcią co może być przydatne w procesie identyfikacji na podstawie materiałów audiowizualnych – w końcu ręce są (poza twarzą) najczęściej pokazywaną częścią ciała.
Co więcej, badania antropologiczne sugerują, że indeks 2D:4D może być użyteczny w procesie identyfikacji osobowości na podstawie szczątków kościowych. Badania Voraceka i Dresslera wykazały, że istnieje tendencja do podobieństwa indeksu 2D:4D między członkami tej samej rodziny, co może być przydatne w przypadku identyfikacji osób na podstawie ich rodowodu.
Oczywiście nie oznacza to, że od tej pory wszyscy będą stosować się jedynie do wyników wskaźnika 2D:4D i na tej podstawie wykluczać mniej agresywne osoby, co pozwoli na wytypowanie prawdopodobnego sprawcy. Pamiętajmy w końcu, że na zachowanie człowieka ma wpływ wiele czynników innych niż sama biologia czy genetyka. Środowisko również wpływa na zachowanie człowieka, więc warto pamiętać, że swojej oceny człowieka i jego winy lub jej braku nie można opierać się wyłącznie na jednym wskaźniku. Jednak sam indeks 2D:4D może być potencjalnie użytecznym narzędziem w kryminalistyce i antropologii sądowej, ale jego zastosowanie wymaga ostrożności i uwzględnienia wielu innych czynników.
A Wy, co myślicie na ten temat? Chętnie się dowiem, dlatego zostawcie swoje opinie w komentarzach!
Bibliografia:
1. Manning, J. T. (2002). Digit Ratio: A Pointer to Fertility, Behavior, and Health. Rutgers University Press.
2. McIntyre, M. H. (2006). The use of digit ratios as markers for perinatal androgen action. Reproductive Biology and Endocrinology, 4(1), 1-7.
3. Voracek, M., & Dressler, S. G. (2006). Brief communication: familial resemblance in digit ratio (2D: 4D). American Journal of Physical Anthropology, 130(3), 405-407.
4. Bailey, A. A., & Hurd, P. L. (2005). Finger length ratio (2D: 4D) correlates with physical aggression in men but not in women. Biological Psychology, 68(3), 215-222.
5. Manning, J. T., Baron-Cohen, S., Wheelwright, S., & Sanders, G. (2001). The 2nd to 4th digit ratio and autism. Developmental Medicine & Child Neurology, 43(3), 160-164.
6. Bailey, A. A., & Hurd, P. L. (2005). Finger length ratio (2D: 4D) correlates with physical aggression in men but not in women. Biological Psychology, 68(3), 215-222.
7. Manning, J. T., Baron-Cohen, S., Wheelwright, S., & Sanders, G. (2001). The 2nd to 4th digit ratio and autism. Developmental Medicine & Child Neurology, 43(3), 160-164.
8. Voracek, M., & Dressler, S. G. (2006). Brief communication: familial resemblance in digit ratio (2D: 4D). American Journal of Physical Anthropology, 130(3), 405-407.
ANTROPOGEEK 
Dodaj komentarz